Pomysł na realizację gry traktującej o naszej małej, ale ciekawej gminie narodził się na długo przed pierwszym spotkaniem z młodzieżą. Podczas roboczych rozmów prowadzonych zimową porą z Dyrektorką Biblioteki Publicznej w Kosakowie Panią Anną Paturej wykluwały się zręby pomysłu i kolejne wizje jego materializacji. Pomysłodawczynią projektu była Pani Ania, jednak idea ta bardzo przypadła do gustu piszącemu te słowa. Taki projekt dawał wspaniałą możliwość połączenia dwóch pasji: zamiłowania do grafiki cyfrowej oraz gier planszowych. Zważywszy na fakt, że realizacja całego przedsięwzięcia wymagała opracowania stosownego projektu oraz związanych z pozyskaniem do realizacji wielu różnych grup i osób wspierających, program rozpoczął się dopiero w maju 2014 roku. Nie zostało to niestety bez wpływu na gotowość części uczestników do przebrnięcia przez cykl 10 spotkań. Ostatnie, te najbardziej pracowite, przypadły już na czas wakacji…
Inauguracyjne spotkanie miało miejsce w kosakowskiej bibliotece 9 maja 2014 roku. Pierwsze zajęcia miały wybitnie wprowadzający i organizacyjny charakter. Młodzież obecna na zajęciach została zapoznana z ogromnymi możliwościami drzemiącymi w oprogramowaniu znanym jako FLOSS. Dla osoby obytej z tematem to pojęcie nie jest dziwne. Jednak dla niemal wszystkich uczestników, którzy wygodnie rozsiedli się wówczas w fotelach biblioteki, skrót Free Licence Open Source Software trzeba było rozłożyć na czynniki pierwsze. Szybko okazało się, że to otwarte, darmowe i całkowicie legalne oprogramowanie to przepiękny zestaw cyfrowych dłut i młotków. Przy ich pomocy, niczym Michał Anioł, czy Wit Stwosz, można używając potęgi własnej kreatywności „wydłubywać” w wirtualnym materiale prawdziwe cudeńka… Nie od razu jednak Rzym zbudowano, a droga do sukcesu jak zwykle okazała się długa i kręta…
Od czegoś trzeba zacząć. Prowadzący warsztaty poczuł się niczym prawdziwy misjonarz niosący kaganek wiedzy o cyfrowej sztuce pośród grupy graficznych neofitów. Jak się jednak okazało, ziarno tej wiedzy tajemnej trafiło na wybitnie podatny grunt szybko wydając owoce w postaci kolejnych elementów planowanej gry. Co więcej, w trakcie żmudnych prac objawiły się w grupie prawdziwe graficzne i informatyczne perełki. Jednej z nich na imię Dawid. Ale o tym dalej…
Głównym celem warsztatów było nauczenie słuchaczy podstawowych zasad realizacji projektu graficznego. Aby temu sprostać młodzież musiała nabyć elementarne umiejętności poruszania się w programach Inkscape oraz Gimp. Dodatkowo, w celu przygotowania tekstów związanych z tworzeniem gry, epizodycznie miał zostać wykorzystany również edytor tekstu Writer z pakietu Libre Office. Co ciekawe, te informacje zaintrygowały nie tylko słuchaczy, ale także władze kosakowskiej biblioteki wyzwalając w Dyrekcji niepohamowaną chęć aktywnego włączenia się w proces kreatywnego tworzenia.
Głównym programem, który miał posłużyć do przygotowania planszy oraz kart do gry stał się Inkscape, darmowy ekwiwalent drogich, komercyjnych pakietów do tworzenia wektorowej grafiki dwuwymiarowej. Z zestawem zaimplementowanych w nim narzędzi znacznie przewyższał potrzeby uczestników projektu. Wydaje się jednak, że chyba przypadł im najbardziej do gustu ze względu na czytelność tworzonych obiektów i matematycznie idealny sposób ich odwzorowania. Zdecydowanie preferowali go Dawid Dawidziuk i Jacek Sorn. Widać to chociażby na przykładzie rysunku kapliczki w Kazimierzu i biblioteki w Kosakowie.
Z kolei siostra tego ostatniego, Agata Sorn zdecydowanie lepiej odnalazła się w świecie artystycznej, niesymetrycznej i często chaotycznej kreski jaką zapewnił drugi z użytych programów – GIMP, darmowa odmiana softwaru służącego do pracy grafiką rastrową. Na planszy gry można podziwiać m.in. plastyczny wyczyn Agaty w postaci rysunku jesionów z Mechelinek. Wspomniany program pozwolił na przygotowanie praktycznie wszystkich rysunków interesujących obiektów z terenu Gminy Kosakowo. Chodzi tu zarówno o rysunki wykonane bezpośrednio w technice cyfrowej, przy użyciu myszki, czy tabletu (np. budynek starej szkoły w Mostach), jak również narysowane ręcznie przez dzieci i młodzież uczestniczące w projekcie (np. przystań w Mechelinkach). Te ostatnie prace zostały zeskanowane, a następnie cyfrowo dopasowane w programie GIMP do planszy gry. Przy okazji młodym adeptom sztuki plastycznej ze Szkoły Podstawowej w Mostach należą się gratulacje za wykonaną pracę i podziękowania. Korzystając z Waszych prac znacznie przyspieszyliśmy proces wypełniania planszy. A Pani Alinie Szydowskiej należą się słowa wdzięczności za podsunięcie tego pomysłu.
W rezultacie dziesięciu spotkań powstała nieskomplikowana gra, której plansza odwzorowuje teren Gminy Kosakowo z podziałem na sołectwa, na terenie których zobrazowano najciekawsze, zdaniem uczestników programu, obiekty. Osoba przystępująca do gry otrzyma ciekawą rysunkową lekcję historii, przyrody i etnografii. Uczestnik rozgrywki ma do przejścia trasę wiodącą przez tereny wszystkich wsi naszej gminy, napotykając po drodze szereg przeszkód, w roboczym narzeczu nazywanych przez twórców gry „przeszkadzajkami”. Każda z 29 stacji pozwala graczowi zapoznać się z podstawowymi informacjami związanymi z najciekawszymi obiektami położonymi na trasie rozgrywki, które mają swoje prawdziwe odpowiedniki. Zatrzymanie się na takim polu urozmaica rozgrywkę bądź to spowalniając poruszanie się gracza w kierunku mety, bądź je przyspieszając. Na uwagę zasługuje fakt, że wszystkie karty informacyjne zostały przygotowane zarówno w języku Mickiewicza, jak również w jego „lokalnej” odmianie – języku kaszubskim, co jest zasługą Pani Lucyny Sorn. Umieszczenie tak przygotowanego tekstu ma na celu uświadomienie, że Gmina Kosakowo to obszar nierozerwalnie związany z historią Kaszubów.
Podsumowując, trzeba stwierdzić, że wprowadzenie w życie pierwotnego pomysłu stworzenia gry traktującej o terenie, na którym mieszkamy nie okazało się trudne. Przyniosło jednak masę frajdy tak prowadzącym projekt, jak i uczestnikom. Grupa młodzieży, która poświęciła swój wolny czas, aby zmaterializować tę ideę nie tylko zdała egzamin z umiejętności poruszania się w wirtualnym świecie sztuki i kreatywności, ale także udowodniła, że taka wspólna praca może być świetną, grupową zabawą. Co więcej, ci młodzi ludzie przekonali prowadzącego, że naprawdę warto poświęcać im czas, bo daje to masę satysfakcji. Dzięki Wam Dzieciaki!
Zdzisław Kryger
