21 marca obchodzimy Światowy Dzień Poezji. Z tej okazji zachęcamy do przeczytania poniższego tekstu nt. poezji we współczesnym świecie, którego autorem jest nasz biblioteczny Przyjaciel Karol Dettlaff.         

Poezja nie jest nam już dziś do niczego potrzebna, właściwie bywa nawet szkodliwa – przeszkadza w poukładanym wedle dóbr materialnych świecie. Jest passé. Właściwie to nawet wstyd się nią zajmować, wstyd pisać wiersze do szuflady, interpretować przesycone symbolicznymi wyobrażeniami strofy Rimbauda, zaczytywać się w Słowackim tudzież posługiwać się nieco bardziej obrazowym językiem. No kto to widział…

Poezja została wyparta. Ma godnych następców, którzy przeliczają – z jednego konta na drugie, z jednej waluty na inną, zakochani są w cyferkach, podnoszonych do kwadratu i sześcianu liczbach, a nade wszystko – w sumach, tak, te wyglądają najlepiej; następców, którzy malują proste, żeby nie powiedzieć – prostackie, obrazki okraszone rynsztokowym i wątpliwym komizmem, tak, trzeba się śmiać, trzeba mieć pozytywne podejście do życia, bo negatywizm jest szkodliwy i toksyczny; niepotrzebna jest jakakolwiek analiza, a nawet analyza, niepotrzebna interpretacja, bowiem zazwyczaj wszystko wyłożone jest na tacy – nie, to mało powiedziane: wbite łopatą do głowy. Nie trzeba myśleć. I to ma być ponoć piękne.

Nie jest. I w tym właśnie problem. Przyjrzyjcie się temu tak trochę chociaż dokładniej, tak nieco bardziej świadomie. Nie jest, no nie jest piękne. Nawet piękne nie bywa. Piękna nigdy nie znało i nie pozna. I to jest smutne. Nawet bardzo.

A jednak. Trudno zaprzeczyć, że jakaś korelacja między naszymi potrzebami estetycznymi a jakością życia istnieje. Jak to? Do ukochanej drugiej, trzeciej i czwartej połówki mielibyśmy przemawiać memami? Ha, no to powodzenia. Uczyć nasze dzieci na pamięć stand upów zamiast fragmentów arcydzieł? Grać w teatrze wyuzdane kabarety zamiast Moliera?

Życie w plastiku może jest i wygodne, ale chyba jednak nie do końca szczęśliwe, a już na pewno nie świadomie, głęboko oraz wartościowo przeżyte.

Ja wybieram poezję. A Wy?   

A może by tak umilić sobie niedzielne popołudnie i wziąć do ręki tomik poezji? Przeczytać swój ulubiony wiersz? Spróbujcie – serdecznie Was do tego zachęcamy!:)