Biblioteka Publiczna Gminy Kosakowo im. Augustyna Necla zaprasza na promocję książki Elżbiety Potrykus pt. Dzieciństwo w cieniu stanu wojennego. Wspomnienia matki, która odbędzie się 1 grudnia br. (czwartek) o godz. 17:00 w budynku Biblioteki.

Nota biograficzna Autorki

Miejscem zamieszkania i tradycją rodzinną związana z morzem i przemysłem morskim. Ojciec i najstarszy brat przez całe swoje zawodowe życie pracowali w stoczniach Gdyni, a drugi brat był oficerem marynarki handlowej w Polskich Liniach Oceanicznych.

W 1959 roku ukończyła IV Liceum Ogólnokształcące w Gdyni-Cisowej. Studiowała na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 1964 roku uzyskała tytuł magistra filologii polskiej, a w 1968 – magistra prawa.
Po studiach, w poszukiwaniu pracy przeniosła się do Koszalina, gdzie pracowała najpierw jako nauczyciel języka polskiego w szkołach ponadpodstawowych, a następnie jako radca prawny w kilku zakładach przemysłowych. W 1976 roku urodziła syna Wojciecha, którego wychowywała jako samotna matka.

W okresie wielkich strajków sierpniowych w 1980 roku, włączyła się w akcję dostarczania żywności gromadzonej przez okoliczne wsie dla strajkującej załogi Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, gdzie pracował jej brat. Po podpisaniu przez strajkujących Porozumień Sierpniowych wróciła do Koszalina i zaangażowała się w organizowanie niezależnego związku zawodowego w swoim zakładzie pracy „Unima” (przekształconym w ZTP „Tepro”), a następnie – w tworzenie związkowych struktur międzyzakładowych i regionalnych. Jako członek władz regionalnych, z ramienia MKZ Koszalin, weszła w skład Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność”. W tym czasie była jedyną kobietą we władzach Związku na tym szczeblu. W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1980 roku, dokonującym rejestracji ogólnopolskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, figuruje jako jedna z czterdziestu pięciu członków Komitetu Założycielskiego. Obiektem zainteresowania, a następnie operacyjnego rozpracowywania przez Służbę Bezpieczeństwa, była już od października 1980 roku. W maju 1981 roku, jako członek delegacji „Solidarności”, brała udział w wyjeździe
do Japonii na zaproszenie tamtejszych związków zawodowych. W krajowych i lokalnych strukturach Związku działała społecznie do czasu wyboru etatowych władz na I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ „Solidarność”, we wrześniu 1981 roku. Od chwili wprowadzenia w Polsce stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku, zaangażowała się w działalność podziemia opozycyjnego w Koszalinie. Była inwigilowana, represjonowana, w 1985 roku pozbawiona prawa wykonywania zawodu radcy prawnego, a następnie możliwości podjęcia jakiejkolwiek pracy.
Mając na uwadze dobro i bezpieczeństwo swojego dziecka, podjęła decyzję o opuszczeniu kraju. W kwietniu 1987 roku, jako uchodźca polityczny, wyjechała wraz z jedenastoletnim synem do Stanów Zjednoczonych. Do Polski wróciła w 2007 roku i zamieszkała w Gdyni. W 2012 roku, przywrócono jej prawo wykonywania zawodu radcy prawnego. Za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, w 2009 roku, została przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, natomiast w 2016 roku, przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę – Krzyżem Wolności i Solidarności. Obydwa te odznaczenia
odebrała w roku 2020, w historycznej Sali BHP Stoczni Gdańskiej, podczas uroczyści 40-lecia powstania „Solidarności”. Wierna sobie, w miarę swoich możliwości, nadal uczestniczy w życiu publicznym.